ένας άνθρωπος να κυλιέται ελεύθερα στο πάτωμα. Σιγά, αυτό μπορώ να το κάνω κι εγώ. Πόση πληροφορία μπορεί να κρύβει? Δε σου παίρνει πολύ (2 προπονήσεις κι ένα σεμινάριο) να καταλάβεις ότι φτιάχτηκε για σένα, για να ξανανιώσεις όπως εκείνη τη πρώτη στιγμή που ελπίζεις. κι ύστερα αρχίζουν τα δύσκολα, όπου κοιτάς περισσότερη πληροφορία, μα […]
read moreμείνε ήρεμος
δεν φαντάζει και πολύ αισιόδοξο το πρώτο δοκιμαστικό μήνυμα, αλλά μετά από 6-7 ώρες κλικ-κλίκου τι περίμενες; αν έχουν πάει όλα καλά αυτό θα φανεί στο facebook και ίσως επισκεφθείτε για πρώτη φορά το περιβάλλον που θα φιλοξενήσει τις φωτογραφίες μου. έχουμε ακόμη να κάνουμε 3-4 ρυθμίσεις, αλλά μόλις έρθει η EOS σιγά μην ασχοληθώ […]
read moreχωρίς εσένα III
Έξω βρέχει. Πολύ. Για μια ακόμη φορά, είμαι ζωντανός. Γιατί άραγε υπάρχει μια απόχρωση χαράς σ’ αυτή τη διαπίστωση; Αφού η συνείδηση του πόνου μου παρατείνεται, γιατί επιζητώ τη παράταση αυτού του παραλογισμού; Καταδικασμένος μακριά σου, σε μια παράταιρη ελλειπτική πορεία, γιατί δε βρίσκω τη δύναμη να τα παρατήσω και να ξεκουραστώ κοντά σ’ αυτούς […]
read moreχωρίς εσένα II
Πόσο θα’θελα … η φράση δεν μπορεί να ολοκληρωθεί. Το μόνο που μπορώ να ξεχωρίσω μέσα μου, ο πόνος, έχει καλύψει τον λόγο. Αφουγκράζομαι για λίγο το σώμα μου που έχει προδωθεί από την κατανάλωση βαριών φαγητών και αλκοολούχων ποτών. Για λίγο ήταν καλούτσικα, παρόλο που δεν ήσουν εκεί, όσο μπορεί να είναι γύρω από […]
read moreχωρίς εσένα I
Πόσο θά’θελα να’σουν εδώ. Όχι για να κάνουμε έρωτα, πόσο θα κρατούσε, 10 λεπτά, μισή ώρα. Με το άγχος του πρωινού ξυπνήματος στην άκρη του μυαλού μας, δε θα μας έπαιρνε πολλή ώρα, ίσως να το επισπεύδαμε για να πλαγιάσουμε γρήγορα και να αγγίξουμε τα πόδια μας, ήρεμα πια. Ούτε για να μιλήσουμε, τι να […]
read more