βαδίζουμε λοιπόν πάνω σε μια λεπτή γραμμή
για άλλους μπλε για άλλους κόκκινη,
για άλλους,
χρώματα που εμείς οι άλλοι δεν καταλαβαίνουμε

άλλοι μόνοι,
άλλοι πιασμένοι χέρι χέρι, κι είναι η μοναξιά θα ‘λεγες τόσο μεγάλη όταν πιάνεις τον άλλο απ’ το χέρι.

τόσο στενή η γραμμή π’ ούτε συ ο ίδιος δεν μπορείς να χωρέσεις πάνω της
παντού περισσεύεις,
κι οι δυο πλευρές της να σε τραβάνε μ’ όλη τους τη δύναμη

ο ορίζοντας των γεγονότων,
τα όριά του πάνω της
η λήθη απ’ τη μια, κι ο πόνος απ’ την άλλη,

Μια επιλογή έχεις.
Μια ευκαιρία.
Διάλεξες να θυμάσαι και πονάς τώρα
και δεν είναι κανένας εδώ τώρα μαζί σου να ακουμπήσεις για λίγο τα βάρη σου,
τα πλούτη σου

η Βέρα κοίταξε πίσω απ’ τον ορίζοντα και χάθηκε
what has become of you Vera Lynn?
το κενό της θα είναι για πάντα μαζί σου
σε ξεκουράζει λίγο αυτό,
να ξεφορτώνεσαι το παρελθόν σου σ’ όποιον άτυχο σε πλησιάσει.

Update 18/6/2020: καλό σου ταξίδι Βέρα, θα ξανασυναντηθούμε, δεν ξέρω πότε, δεν ξέρω που, μα θα ‘ναι φωτεινά